पोखरा । एउटा हातमा छिनो, अर्को हातमा हतौडा । निर्जीव ढुंगामा छिनो र हतौडाले सैयौं पटक हिर्काएर एउटा आकृति बन्छ । तिनै बेवारिसे ढुंगाको सुन्दर स्वरुप बनाउने काम गर्छन्, बाग्लुङ श्रीनगरटोलका ४६ वर्षीय सुभाषचन्द्र लामिछाने । उनले यसरी ढुंगा फोरेर जीन्दगी चलाउन थालेको २८ वर्ष भन्दा बढी भयो ।
लामिछाने सानोमा चित्र बनाउन मन पराउँथे । २ कक्षामा पढ्दाखेरि नै उनले चित्र बनाएर अञ्चलस्तरको प्रतियोगितामा बाजी मारेका थिए ।
कागजमा शिशाकलमले कोरेर बनाउने गरेको आकृति उनले उमेर बढ्दै जाँदा ढुंगामा कोर्न थाले । लामिछाने अहिले ढुंगाको आकर्षक मूर्ति र शिलालेख लेखनमा गण्डकी प्रदेशमै अब्बल मानिन्छन् ।
बेवारिसे छाडिएको ढुंगा मानिसहरु कुल्चिएर हिड्छन् । तर त्यहि ढुंगालाई मुर्ति कुँदेर मन्दिर भित्र राखिएपछि भगवान सम्झिएर पूजा गर्छन् । ढुंगालाई कुदेर भगवान बनाउन सक्ने कला भएका लामिछाने आफ्नो कलामा व्यावसायिकता अंगाल्छन् । हस्तकलाबाट काम नलाग्ने ढुंगालाई मन मस्तिष्कमा अटाउने बनाउन सिपालु लामिछानेलाई पछिल्लो समयको विद्युतीय औजारले अझै बढी सहजता बनाएको छ ।
कुस्मा नगरपालिका–१० गहतेपखराबाट एसएलसी उत्तीर्ण गरेका लामिछाने मात्र होइन, उनका चारैजना दाजुभाइले पनि ढुंगा फोरेर जीवन उतार्न थालेका छन् । धेरै चोटहरु खाएको ढुंगा जब सुन्दर आकृति बन्द कतै चोट लागेर दुख्ला कि जस्तो हुन्छ । त्यहि भावनामा खेलिरहेका लामिछानेले आफ्नो रहरलाई ब्यवसायिकता बनाउन सकेकोमा गर्व गर्छन् ।
ढुंगालाई कुदेर मायाँ प्रेमका भाव झल्किने आकृतिदेखि मन्दिरमा सजिएर बन्ने थुप्रै देवी देउताका मन्दिरहरु उनकै हातमा निर्माण भएका छन् भने मार्बल ढुंगाहरुमा जीवन्त रहने अक्षरहरु उनका जीवनकथाजस्तै गरी कोरिएका छन् । पर्वतको कुश्मा बजारबाट मूर्ति बनाउने ब्यवसाय थालेका उनले एसएलसी उत्तीर्ण भएलगत्तै आफ्नो कलालाई ब्यवसायमा उतारेका हुन् ।
पहिलो पटक पञ्चदेवीको मूर्ति बनाएर आफ्नो कलालाई ब्यवसायमा ढाल्न सफल भएका उनले सयौं देवीदेवताका मूर्तिहरु बनाएका छन् । उनले बनाएका मूर्तिहरु बाग्लुङ, पोखरा हुँदै काठमाडौंसम्म पनि पुग्ने गरेका छन् ।
आफूले कुदेर बनाएको ढुंगा भगवान भएर मन्दिरमा सजिएकोमा पनि उनको मन सधैं पुलकित हुन्छ । पहिले पहिले महिनौं लगाएर तयार गरिने मूर्तिहरु हिजोआज उनी दुई चार दिनमै तयार गर्छन् । प्रविधि र विद्युतीय उपकरणको पहुँचले गर्दा उनलाई यो ब्यवसायमा अझै साथ मिलेको छ ।
लामिछानेको जस्तै उनका दुई भाइको पनि बाग्लुङ्मै मुर्ति उद्योग र मार्बल आर्ट सञ्चालनमा रहेको छ भने एक भाइले म्याग्दीमा मूर्ति उद्योग सञ्चालनमा ल्याएका छन् ।
